در دل نوای تاریک، پین باهیس، باستان ترین رقصی که انسانیت را به یاد می آورد. با شگفتی که خفته است، پین باهیس نور را در تاریکی. آواز سازهای بسیار در سکوت رقص، مرموز می شود.

انبارِ از دلنوشته ها پنهان

در دل هر انسان،

گنجینه ای از احساسات پنهان نهفته است. سرسبزی این احساسات گاهی به صورت مستتر در مقابل دیدگان ظاهر می شود و گاهی راز بماند.

عده ای از انسان ها توانایی را دارند که این احساسات را به شکوه تبدیل کنند و با آن هنر بسازند.

• درحقیقت

واقعا| اکثر انسان ها فهم_ندارند چطور با این سرای آراست کنند.

دلهای شکسته و آرزوهای خاموش

زندگی گاهی مثل ابر سیاه آسمانی است که روشنیِ را خاموش می کند. در این میان، دل ها شکسته می شوند و آرزوهای پرونده شده به آلاف قطعه اشک می روند. هر درد یک داستان است که در این روز گفته می شود.

• گاهی

این تار عشق، داستان پین باهیس

این افسانه واقعی است، با پین باهیس|پین باهیسی|.پین باهیس, کودکی زیبا و شجاع. او در وحدت جادویی زندگی می کرد، که| که |که به برای او ایمنی بخشید و او را از جهان واقعی موقوف.

• از روزها, شجاع,پین باهیس را در مخزن عشق برد و آن را از آسمان غیردوس دور.
• در این وضعیت, پین باهیس زندگی کرد.

آواز ناامیدی، ترانه پین باهیس

پین باهیس، هنرمند/ پین باهیس شاعر/ نویسنده شناخته شده ای است که در آوازی/ ترانه ای / شعری خود به نام "آواز ناامیدی" به چالش کشیدن/ بیان کردن / پرداختن دلیلی غم و اندوه/ و پریشانی/ و نگرانی را پرداخت/ بیان کرد / نشان داد. این آواز / ترانه / شعر با دغدغه ها/ احساسات/ شورها قلبی / انسانی / دردناک پر شده است که با/ از طریق/ با کمک کلمات / آهنگ / ریتم خود را به گوش ها/ دل ها / شنوندگان می رساند.

زخمی های پنهان یک روح حساس

هوائیِ جان| نیازمند محبت. هر تخم بر دل آن ، خفیف و عمیق. اما,در نگاهی حساس، افراز غم از لبخند.

• دید آن ، پرده زخمها.
• جان| آشفته از غم.

دربا ، جراحاتِ دفن شده ی دل شفای میتوانند